Po dłuższej nieobecności wracam na bloga z bardzo dobrymi wieściami. W prowadzonej przeze mnie sprawie o sygn. akt I C 316/20, w której kredytobiorcy domagali się ustalenia nieważności umowy kredytu nominowanego do CHF, zawartej z Santander Consumer Bankiem S.A. we Wrocławiu, Sąd Okręgowy w Legnicy (SSO Agata Kawa – Jerka) uwzględnił żądanie pozwu i utrzymał w całości w mocy wydany na wcześniejszym etapie tego postępowania wyrok zaoczny. Sąd  ustalił, że umowa kredytu hipotecznego z marca 2006 r. zawarta pomiędzy powodami a stroną pozwaną jest nieważna, zasądził dochodzoną nadwyżkę obejmującą spłaty ponad kapitał udzielonego kredytu i zasądził na rzecz kredytobiorców koszty procesu.

Sprawa ta jest o tyle interesująca i w pewnym sensie wyjątkowa, że Sąd, ustalając nieważność umowy kredytu, w ustnych motywach rozstrzygnięcia powołał się nie tylko na abuzywność zapisów umownych obejmujących mechanizm indeksacji kredytu do CHF, ale jako odrębną podstawę nieważności wskazał niezgodność umowy z zasadami współżycia społecznego, przejawiającą się obciążeniem kredytobiorców niczym nieograniczonym ryzykiem kursowym. Uwzględniony został tym samym jeden z pozostałych zarzutów sformułowanych w pozwie. Umowy z tego wzorca przeważnie podlegały do tej pory tzw. odfrankowieniu (czyli były utrzymywane w mocy jako kredyt PLN z oprocentowaniem LIBOR). Tym bardziej zatem orzeczenie to jest godne uwagi. Wyrok jest nieprawomocny. Złożono wniosek o uzasadnienie. Postępowanie Przed Sądem I instancji trwało niecałe 15 miesięcy, przy czym Sąd uwzględnił zawarty w pozwie wniosek o zabezpieczenie roszczenia o ustalenie nieważności umowy poprzez zawieszenie spłaty rat kredytowych i zakazanie bankowi wypowiedzenia umowy z tego powodu do czasu prawomocnego zakończenia postępowania.